تحقیقات نشان می دهد که نمونه سازی، بهبود طراحی و آنالیز قطعات به ترتیب سه کاربرد متداول برای چاپگرهای سه بعدی است. اندازه یک پرینتر بسته به نوع پلتفرم میتواند متفاوت باشد؛ برخی در رده ماشینهای بزرگ هستند درحالیکه اغلب سازندگان تمایل دارند چاپگرهای دسکتاپ یا خانگی کم هزینه تری تولید کرده که اندازه نسبتاً کوچک، جمع و جور و حمل و نقل آسانی داشته باشند.
چاپگر سه بعدی دسکتاپ (Desktop 3D Printer: رومیزی) چیست؟
این دستگاهها با عنوان رومیزی (Desktop) یا خانگی شناخته می شوند زیرا روی سطح یک میز معمولی قرار می گیرند. آنها به فضای وسیعی احتیاج ندارند چون طراحی جمع و جور دارند.
ویژگی تعریف کننده چاپگر سه بعدی خانگی (رومیزی یا دسکتاپ) حجم ساخت آن است. «حجم ساخت» یا اندازه «بستر چاپ» یک اصطلاح فنی است برای تعریف اندازه پِلیت یک چاپگر سه بعدی (جاییکه قطعه رویش پرینت میشود). چاپگرهای رومیزی بطور کلی حجم ساخت و ساز کمتری دارند و فقط قادرند قطعات یکپارچه را درابعاد کوچک یا تا حد متوسط پرینت کنند (اگرچه میتوانید با چند تکه کردن یک قطعه بزرگ، هندسه های بیش از اندازه بستر ساخت را پرینت کرده و نهایتا کلیه پارتها را بصورت یکپارچه مونتاژ نمایید).
مزایای خرید پرینتر سه بعدی دسکتاپ
چاپگرهای سه بعدی رومیزی با ابعاد کم جا برای فضاهای کاری کوچک ایده آل هستند. اگر یک شرکت تولیدی در فضای کاری کوچکی فعالیت می کند، شاید استفاده از چاپگر بزرگ برایش مشکل ساز شود؛ در عوض دستگاههای رومیزی یک راه حل صرفه جویی در فضا ارائه می دهند. آنها می توانند روی سطح میز کنار کامپیوتر قرار بگیرند. پس به یک انتخاب جذاب برای فضای کاری محصور هستند. یکی دیگر از مزیتهای دستگاههای رومیزی سبک بودن و حمل و نقل آسان آنهاست.
متریال مصرفی چاپگر سه بعدی دسکتاپ چیست؟
دستگاههای رومیزی با فناوری FDM از انواع رشته ترموپلاستیکها (موسوم به فیلامنت: Filament) برای ساخت قطعه بهره می برند. با پیشرفت فناوری FDM ترکیبات شیمیایی متنوعی برای متریال ترموپلاستیک عرضه شده که هر کدام ویژگی مکانیکی متفاوتی برای اهداف خاص ارائه میدهند.
پرینترهای سه بعدی رومیزی چه کاربردی دارند؟
شاید تعجب کنید که بدانید دستگاههای رومیزی محدود به اهداف خانگی، آماتوری ساده نیستند. درست است که کاربران غیر حرفه ای از پرینترهای دسکتاپ برای اهداف تفریحی استفاده می کنند ولی همچنان مشاغل کارگاهی - صنعتی درجه اول و بخش R&D شرکتهای تولیدی از پرینترهای رومیزی بهره می برند. بر اساس یک گزارش آماره اتحادیه اروپا، 75 ٪ از کل پرینترهای سه بعدی دسکتاپ جهت اهداف تجاری استفاده می گردند، درحالیکه فقط 25 ٪ از آنها بعنوان ابزار سرگرمی خریداری می شوند.
هزینه پرینتر سه بعدی دسکتاپ چقدر است؟
چاپگرهای سه بعدی رومیزی نیز نسبت به همتایان بزرگتر خود هزینه کمتری دارند. از آنجا که یک چاپگر سه بعدی رومیزی دارای حجم ساخت و ساز کوچکیست ، اغلب یکی از ماشینهای مقرون به صرفه در نظر گرفته میشود. حجم ساخت تأثیر عمده ای بر قیمت خرید چاپگر سه بعدی دارد و بطور کلی منجر به تولید یک دستگاه ارزانتر می شود (بدون در نظر گرفتن کیفیت قطعات الکترونیک و استاندارد محورهای حرکتی).
آیا پرینتر سه بعدی رومیزی (خانگی) برای من مناسب است؟
برای اهداف مهندسی که در آن به شکل و اندازه های بسیار دقیقی مورد نیاز است، شاید یک چاپگر سه بعدی رومیزی خیلی موثر نباشد. البته، این مورد برای همه پرینترهای دسکتاپ صدق نمی کند. ماشینهای دسکتاپ بسیار دقیق هم در بازار وجود دارد (وقتی حضورا برای خرید از فروشنده اقدام کرده اید، داخل دستگاه را کاملا وارسی کنید و به استاندارد محور حرکتی، قدرت مادربرد، کیفیت مونتاژ، توان موتورهای استپر، قابلیت بستر گرم شونده، سیستم بازیابی پرینت و ... دقت نمایید). پس دستگاههای دسکتاپی که قیمت بسیار ارزانی دارند برای اهداف مهندسی دقیق مناسب نیستند و صرفا جنبه سرگرمی دارند.
ماهیت برخی از پروژه ها به تولید قطعاتی در اندازه خاص نیاز دارد. اگر این پروژه به قسمتهای کوچک تا متوسط نیاز داشته باشد، دستگاه رومیزی می تواند یک گزینه عالی باشد. از آنجا که چاپگرهای دسکتاپ دارای حجم ساخت کمتری هستند (نسبت به دستگاههای صنعتی سایز بزرگ)، آنها برای اکثر پروژه های نه چندان فنی ایده آل هستند؛ مثل مباحث آموزشی مدارس (هنرستانهایی که به دانش آموزان نحوه استفاده از چاپگرهای سه بعدی را آموزش می دهند، هر سال نیاز به انجام همان نوع پروژه ها دارند؛ بنابراین، منطقی است که یک مدرسه روی خرید چاپگر سه بعدی دسکتاپ سرمایه گذاری کند)، همچنین مراکز فنی و حرفه ای، دفاتر کاری کوچک، معماران، ماکت سازان، افراد آماتور علاقمند در خانه نیز مثالهای دیگری هستند. چنین اهدافی به اندازه ساخت کمی نیاز دارند (مهندسی در مقیاس کوچک) که برای طولانی مدت در ابعاد دستگاههای رومیزی باقی خواهند ماند (حتی قطعات کمی بزرگ را میتوان در نرم افزار به چند پارت تقسیم و جداگانه در بستر کوچک پرینت و نهایتا در حالت یک تکه قطعات مونتاژ کرد).