وزرات دفاع آمریکا از طرح جنجالی خود برای پرینت سه بعدی میکروپهبادهای هوشمند با قابلیت پرواز گروهی خبر داده است. این ریزهواپیماهای بدون سرنشین می‌توانند در تعداد بسیار زیاد با یکدیگر هماهنگ شده و آرایش‌های جنگی و پروازی متفاوتی را انجام دهند. این میکرو پهبادها قادر هستند بر روی جنگنده‌های پیشرفته آمریکا سوار شده و در آسمان پرواز خود را آغاز کنند. این پروژه توسط دانشمندان سازمان قابلیت‌های استراتژیک (SCO) در حال پیشرفت بوده و بودجه تحقیقات در حدود ۲۰ میلیون دلار برآورد گشته است.
ساختار پهبادPerdix توسط نوابغ دانشگاه MIT طراحی شده و به جهت تولید سریع و مقرون به صرفه، پرینتر سه بعدی به خدمت گرفته شده است. پروژه Perdix به رویای پرواز گروهی (به اصطلاح زنبوری) پهبادها با قابلیت پرتاب از هواپیماهای جنگنده‌ها سرعت بالا را واقعیت بخشیده است.
پهبادهایی در خط افق
ارتش آمریکا در ویدئویی هیجان‌انگیز جزییات پروازی گله‌های میکروپهبادی خود در آسمان را نشان داده است. در کلیپ تبلیغاتی، تعداد ۱۰۳ ریزهواپیمای بدون سرنشینPredix از سه هواپیمای جنگنده F/A-18 Super Hornet جدا شده و در کنار یکدیگر آرایش نظامی گرفته و حرکات پروازی متنوعی را انجام می‌دهند که در نوع خود بی‌نظیر است. آنها دقیقا شبیه دسته‌های عظیم پرندگان مهاجر در آسمان هستند. با توجه به توانایی‌های خارق‌العاده پهباد Predix، هر کدام قادر به تصمیم‌گیری هوشمند برای پرواز گروهی و سنجش محیط اطراف علاوه بر هدف برنامه‌ریزی شده پرتابی هستند. به علت اندازه کوچک این پهبادها می‌توان تعداد زیادی از آنها را در مخزن زیرین هواپیمای جنگنده بارگیری کرده و در میان آسمان با سرعت ۰٫۶ ماخ رها نمود.
همچون یک ارگانیسم جمعی
William Roper محقق سازمان قابلیت استراتژیک وزارت دفاع استقلال و هوشمندی هر پهباد Perdix چنین می‌گوید:
Perdix به طور فردی برنامه‌ریزی قبلی نشده‌اند و همچون اندام‌های یک ارگانیسم بزرگ، یک مرکز فرماندهی (مغز) جهت کنترل به کار رفته است، به طوری که همه پهبادها همچون دسته‌های زنبور با یکدیگر هماهنگ هستند؛ هرPerdix با دیگری ارتباط و مشارکت اطلاعاتی دارد و نیازی به رهبر پروازی (leader) بین خود ندارند، بنابراین پهبادها حین پرواز می‌توانند به گروه وارد یا خارج شوند. این پهبادها در حجم انبوهی به راحتی تولید و عملیاتی می‌شوند چون از پرینتر سه بعدی در ساخت استفاده خواهد شد.
فیلم تبلیغاتی که نیروی دریایی وزارت دفاع ایالات متحده منتشر کرده است نشان می‌دهد که پهبادها قادرند با خط پروازی مشخصی در یک گروه هدایت شوند؛ این مانور یک ماموریت از پیش برنامه‌ریزی شده نیست و سنسورهای تعبیه شده در هر پهباد اطلاعات اطراف را آنالیز کرده و از تصادم یا فاصله بیش از حد پهبادها جلوگیری می‌شود. پس از پرینت سه بعدی میکروپهبادهای Perdix، عملیات پروازی به آنها داده می‌شود و آنگاه میان آسمان پرتاب شده و آنها قبل از اینکه به نرمی فرود بیایند، بهترین شیوه اجرای ماموریت را تحلیل می‌کنند. وزارت دفاع آمریکا جزییات هدف استفاده از فوج‌های انبوه میکروپهباد را اعلام نکرده است، ولی هدف احتمالی برای نیروی هوایی مشخص است: انبوهی از ریزپهبادها می‌توانند سیستم عملیاتی رادار دشمن را مختل کرده یا برای نظارت هوایی به کار روند.
سمبل آینده جنگ
پروژه Perdix، امکان استفاده گروهی و همزمان هواپیماهای بدون سرنشین را مورد ارزیابی قرار داده است. این پروژه سازمان معروف دراپا (DARPA) را نیز بر آن داشته است تا تحقیقی مشابه برای پهباد خاص موسوم به پرستوی دریایی انجام دهد. تمام اینها نشان می‌دهد که از نظر وزارت دفاع آمریکا، هواپیماهای بدون سرنشین و فناوری پرینت سه بعدی، نقش تعیین‌کننده در جنگ‌های آینده ایفا خواهند کرد.
پهباد موسوم به پرستوی دریایی آژانس DARPA
